Data publikacji : 2025-11-21

Recepcja myśli Romana Ingardena w filozofii analitycznej

Abstrakt

Roman Ingarden jest powszechnie uważany za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli fenomenologii, aczkolwiek droga prowadząca do pełnego uznania tego faktu na arenie międzynarodowej była trudna i wyboista. Jeszcze bardziej zawiłe i skomplikowane były ścieżki prowadzące do dostrzeżenia jego nietuzinkowego dorobku w ramach filozofii analitycznej, do której on sam odnosił się z dużą niechęcią. W artykule są przedstawione cztery takie ścieżki: (1) wczesna recepcja twórczości Ingardena (A. C. Ewing i G. Ryle); (2) próby porównawcze G. Künga z centralnego okresu dominacji filozofii analitycznej; (3) wielorakie wysiłki P. Simonsa i B. Smitha wprowadzenia myśli Ingardena do analitycznych debat ontologicznych; (4) wykorzystanie dokonań Ingardena przez A. Thomasson w jej ontologii fikcji oraz ontologii kultury i społeczeństwa. Podejmowane próby zapewnienia Ingardenowi większej rozpoznawalności i popularności w ramach tradycji analitycznej przyniosły co prawda pewien skutek, któremu sprzyjały zwrot tradycji analitycznej w kierunku problematyki ontologicznej i metafizycznej oraz rosnąca otwartość na inne kierunki filozoficzne. Niemniej jednak, zapewne nigdy nie dojdzie do sytuacji, w której dokonania tego myśliciela będą w tej tradycji stawiane na równi z dorobkiem G. Fregego, G. E. Moore’a, B. Russella, L. Wittgensteina, W. V. Quine’a, J. L. Austina czy W. Sellarsa. Ingarden pozostanie w niej po prostu uczniem Husserla, który sprzeciwił się idealistycznym tendencjom swego mistrza oraz wniósł kilka ciekawych pomysłów do estetyki i ontologii.

Słowa kluczowe:

fenomenologia, filozofia analityczna, Roman Ingarden, Gilbert Ryle, Peter Simons, Barry Smith, Amie L. Thomasson



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych


Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)