Przedmiotem opracowania są 53 listy i kartki pocztowe wysyłane przez Zofię Kossak w latach 1941–1943 do męża, Zygmunta Szatkowskiego, przetrzymywanego w niemieckim oflagu Murnau. Z powodu sytuacji politycznej korespondencja ma charakter szyfrowany, pisarka przyjmuje tożsamość „brata” uwięzionego (Alfreda Szatkowskiego). Mechanizmy językowego ukrywania tożsamości są jednak w kontekście biograficznym łatwe do rozszyfrowania, a zastąpienie leksemów „brat” i „mąż” jest naturalne w tym kontekście. Celem badań, osadzonych w metodologii dyskursu prywatności, było odpowiedzenie na pytania: 1) w jakim stopniu szyfrowanie wypowiedzi, w kontekście cenzury zewnętrznej i autocenzury ochronnej, wpływa na prywatność tekstu, oraz 2) czy te mechanizmy blokują intymność. Analiza wykazała, że cenzura nie wpłynęła znacząco na tematykę wypowiedzi, komunikowana prywatność zaś na ich intymność – korespondencja zawiera nieliczne fragmenty aluzyjne i wspomnieniowe, zawsze jednak bez kontekstu erotycznego.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)