De rol van orthografische, cross-linguïstische en individuele factoren bij het ontstaan van uitspraakfouten: het geval van Nederlandse echte en onechte tweeklanken in de uitspraak van Poolstaligen

Zuzanna Czerwonka-Wajda

doi:10.18290/rh25735.1

Data publikacji : 2025-08-04

Tom 73 Nr 5 (2025)

Rola czynników ortograficznych, międzyjęzykowych i indywidualnych w powstawaniu błędów wymowy: przypadek niderlandzkich dyftongów prawdziwych i fałszywych w wymowie osób polskojęzycznych

Zuzanna Czerwonka-Wajda

https://orcid.org/0000-0003-2578-1387

DOI: https://doi.org/10.18290/rh25735.1

Abstrakt

Polski i niderlandzki różnią się w obszarze samogłoskowym systemu fonetycznego: zarówno pod względem liczby samogłosek, jak zdolności łączenia samogłosek w większe kompleksy. Skutkuje to szeregiem błędów systemowych i artykulacyjnych w wymowie dwóch typów dyftongów niderlandzkich przez osoby polskojęzyczne. Przy czym, jak pokazuje analiza zebranego materiału (nagrań wymowy studentów pierwszego roku niderlandystyki na Uniwersytecie Wrocławskim), w wymowie osób badanych pojawiają się także inne rodzaje błędów, np. motywowane ortograficznie lub wynikające z wpływu języków obcych, których studenci uczyli się przed niderlandzkim (jak angielski i niemiecki). Istnieją również indywidualne tendencje do powtarzania określonych błędów w wymowie niderlandzkich dyftongów. Celem niniejszego artykułu jest szczegółowa analiza tych właśnie błędów, a także zwrócenie uwagi na ich rolę procesie nauki wymowy niderlandzkiej.

Słowa kluczowe:

język niderlandzki, dyftongi, błędy w wymowie, wymowa zgodna z pisownią, wpływy międzyjęzykowe, różnice indywidualne, nauczanie wymowy, NVT

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf (Nederlands)

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Booij, G. E., Kerstens, J. G., & Verkuyl, H. J. (1980). Lexicon van de taalwetenschap. Het Spectrum.

Bussmann, H., Kazzazi, K., & Trauth, G. (2006). Routledge dictionary of language and linguistics. Routledge.

Cohen, A., Ebeling, C. L., Fokkema, K., & Holk, A. G. van (1969). Fonologie van het Nederlands en het fries: Inleiding tot de moderne klankleer. Martinus Nijhoff.

Czerwonka, Z. (2016). Die graphemisch-perzeptive Interferenz aus dem Deutschen (als L1 oder L2) als Problem beim Ausspracheerwerb im Niederländischen. Studia Translatorica, 7, 211–219.

Czerwonka-Wajda, Z. (2022). Wymowa niderlandzkich samogłosek przez osoby polskojęzyczne. Teoria, praktyka, dydaktyka. Oficyna Wydawnicza ATUT.

Czerwonka-Wajda, Z. (2023). Waar oude gebouwen staan en mooie bomen groeien onder de blauwe hemel… Niderlandzkie dyftongi i połączenia samogłoskowe w wymowie osób polskojęzycznych uczących się języka niderlandzkiego. Linguistische Treffen in Wrocław, 24(2), 359–373. https://doi.org/10.23817/lingtreff.24-25

Gilakjani, A., & Ahmadi, M. (2011). Why is pronunciation so difficult to learn? English Language Teaching, 4, 74–83. https://doi.org/10.5539/elt.v4n3p74

Kostelecká, M. (2016). De struikelblokken van de uitspraak van het Nederlands bij Tsjechische studenten. Roczniki Humanistyczne, 64(5S), 83–93. http://doi.org/10.18290/rh.2016.64.5s-6

Oostendorp, M. van. (2013, 19 mei). Klankencyclopedie van het Nederlands (37): [ɑu]. Neerlandistiek. Online tijdschrift voor de Nederlandse taal- en letterkunde. https://neerlandistiek.nl/2013/ 05/klankencyclopedie-van-het-nederlands-37-au

Rietveld, A. C. M., & Heuven, V. J. van (2001). Algemene Fonetiek. Coutinho.

Stroop, J. (2006). Van dialect naar ABN naar Poldernederlands; over ontstaan en opkomst en verloop van onze omgangstaal. In N. van der Sijs, J. Stroop & F. Weerman (red.), Wat iedereen van het Nederlands moet weten en waarom (pp. 55–65). Bert Bakker.

Toorn, M. C. van den (1973). Nederlandse taalkunde. Aula.

Tworek, A. (2012). Einführung in die deutsch-polnische vergleichende Phonetik. Neisse-Verlag.