Celem pracy pracy była prezentacja i analiza wybranych, nieodmiennych części mowy występujacych w śląskim języku literackim. Badania przeprowadzone na korpusie liczącym ok. 450 tys. słowoform wskazały, że śląskie przysłówki, modalizatory, dopowiedzenia i wykrzykniki używane we współczesnym piśmiennictwie zachowały swoją strukturalną odrębność i samodzielność. Wpływy współczesnego polskiego standardu na leksykę śląską – choć zauważalne – nie są w obrębie analizowanego materiału duże. Cechą wyróżniającą śląskie przysłówki, modalizatory, dopowiedzenia i wykrzykniki jest natomiast wysoka frekwencja zapożyczeń z języka niemieckiego. Dokonane badania pozwoliły skonstatować, że niektóre śląskie części mowy cechuje niewysoki stopień skrystalizowania normy leksykalnej. Odnaleźć tu można bowiem wiele efemeryd i indywidualizmów. W badanym materiale odnaleźć można też liczne przykłady homonimii (krōtko1 = ‘krótko’ i krōtko2 = ‘wkrótce’, rŏz1 = ‘jednokrotnie’ i rŏz2 = ‘kiedyś’).
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)