Data publikacji : 2024-11-20

Zejście pod wodę Lidii Czukowskiej jako powieść-dziennik

Małgorzata Ułanek



Abstrakt

Przedmiotem analizy w artykule jest utwór Lidii Czukowskiej Zejście pod wodę (1949–1957) – powieść stylizowana na dziennik, zawierająca elementy autobiograficzne. Czyniąc punktem odniesienia poetykę gatunku, rozważaniom poddano kreację „ja” piszącego (diarysty) – głównej bohaterki Niny Siergiejewny (alter ego Czukowskiej) oraz strategie pisarskie pozwalające rozpatrywać tekst z jednej strony jako journal intime, mający cechy wypowiedzi konfesyjnej i introspekcyjnej, z drugiej – jako literackie świadectwo epoki, odsłaniające tragedię roku 1937 i lat późniejszych w ZSRR; jako swego rodzaju soliloquium – monolog, który „pragnie być usłyszany”. Wykazano, że powieść Czukowskiej to gatunek pograniczny spełniający nie tylko funkcje właściwe dla dziennika: autoterapeutyczną/katartyczną, „osobotwórczą” (akt samopoznania), naznaczony jest również autotematyzmem, gdyż jako dziennik narratorki-pisarki ujawnia jej pojmowanie „słowa twórcy” w kategoriach etyki i odpowiedzialności za prawdę. Stanowi on także przykład „tekstu w tekście”, zawiera bowiem opowiadanie głównej bohaterki powieści.

Słowa kluczowe:

Lidia Czukowska, Zejście pod wodę, gatunek literacki, powieść-dziennik, autobiograficzność, soliloquium



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych


Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)