Artykuł jest poświęcony kontekstom i przesłaniom tomiku wierszy Mariusza Olbromskiego Przeminą dymy, rozkwitną róże. Wiersze o walczącej Ukrainie, będącego reakcją autora na wojnę w Ukrainie oraz inspirowanego duchem Słowackiego i martyrologią polską. Przekaz wierszy jest odczytywany poprzez konteksty doświadczeń niepokoju i ocalenia dominujących w poezji Różewicza i Miłosza z okresu II wojny światowej, a także poprzez „charkowską pisownię” współczesnej poezji Serhija Żadana. Tomik Olbromskiego to opowieść wierszem o grozie i ocaleniu oraz specyficzna odmiana poezji okolicznościowej, nawiązująca do zapomnianego fenomenu: Pieśni polskie (Polenlieder) – wiersze niemieckich poetów pisane po klęsce powstania listopadowego, będące wyrazem wsparcia dla powstańców, niemieckiego entuzjazmu dla Polski (Polenbegeisterung). Wizje, refleksje i przeżycia splatają się w zbiorze w kilka odsłon i wciąż powracają do kluczowych toposów, figur, głosów, wśród których: dom, droga, rzeki, miasta, świątynie, kapłani, Anioły, Anhelli, Słowacki, Chopin, Skoworoda, Schulz, Żadan. Opowieść wierszem toczy się przed i podczas katastrofy, której ukazanie stanowi kulminację tomu.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)