Język Polski
English
Chwasty w polskiej kulturze ludowej
Abstrakt
Celem artykułu jest zrekonstruowanie językowo-kulturowego obrazu chwastów w polskiej tradycji ludowej. Analiza bogatego materiału źródłowego zgromadzonego w kartotece Słownika stereotypów i symboli ludowych pokazuje, że obraz chwastów jest niejednorodny. Z jednej strony jako rośliny dzikie, zagłuszające rośliny uprawne były symbolami bezużyteczności, szkodliwości, przypisywano im pochodzenie diabelskie i na różne sposoby starano się je zlikwidować. Z drugiej strony miały też pewne zastosowania praktyczne, obrzędowe, magiczne i lecznicze, np. chaber, mak, kąkol czy powój wykorzystywano jako ozdoby, pleciono z nich wianki, robiono bukiety; lebioda, pokrzywa i młode liście ostu stanowiły pożywienie głodowe; herbatą z perzu leczono żółtaczkę, a kłujący oset i parzące pokrzywy kładziono na progu, by zabezpieczyć się przed czarownicami. Ta wielość funkcji znalazła odzwierciedlenie w kategoryzacji wymienionych roślin – dana roślina uznawana przez rolnika za szkodliwy chwast mogła być równocześnie uznawana za kwiat i wykorzystywana w celach ozdobnych lub też za zioło, gdy stosowano ją w praktykach leczniczych czy magicznych.
Słowa kluczowe:
polska kultura ludowa, językowy obraz świata, definicja, chwastySzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
