W niniejszym badaniu przeanalizowany zostanie temat nihilizmu w twórczości Giacoma Leopardiego. Ten wielki włoski poeta jest ceniony nie tylko ze względu na swoją twórczość literacką, ale także stworzenie systemu filozoficznego.
W celu lepszego zgłębienia myśli Leopardiego, zostaną przede wszystkim wyjaśnione pojęcia związane z nihilizmem. Odniesiemy się do historii nurtu, zwracając szczególną uwagę na jego rozwój w XIX wieku. Podstawy teoretyczne posłużą następnie do zaobserwowania i zinterpretowania idei filozoficznych poety, zawartych w jego zbiorze Zibaldone di pensieri.
Tekst, będący prawdziwym intelektualnym dziennikiem Leopardiego, zawiera rozważania autora na różne tematy: filologii, historii, polityki, literatury, moralności, religii, filozofii, estetyki. Powracającym motywem są odniesienia do nihilizmu – duchowa pustka, negacja istnienia, poczucie nicości. Analiza pokaże, w jaki sposób poeta stworzył własną refleksję na temat cywilizacji ludzkiej, porównywalną pod pewnymi względami z ideami Arthura Schopenhauera, Friedricha Nietzschego, Sørena Kierkegaarda i Blaise’a Pascala.
Cited by / Share
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)