Data publikacji : 2024-12-31

Granice języka i granice historii w początkach językoznawstwa w Ameryce Łacińskiej

Abstrakt

Przez długi czas, bo aż do końca XX wieku, historia językoznawstwa i filologii w Ameryce Łacińskiej od czasu pierwszych prestiżowych esejów na ten temat była naznaczona serią indywidualnych prób, pozbawionych jednak wagi instytucjonalnej niezbędnej do tego, by myśleć o rozwoju badań lingwistycznych w prawdziwym tego słowa znaczeniu. Autor artykułu analizuje twórczość naukową dwóch głównych pionierów tej dziedziny, Rodolfo Lenza i Federico Hanssena, w początkowym okresie ich kariery naukowej w Chile pod koniec XIX wieku, a także w latach późniejszej aktywności, od początków szkoły madryckiej. Poddana weryfikacji hipoteza zakłada, że trajektoria badań lingwistycznych nad wersją języka hiszpańskiego z Ameryki Łacińskiej może być odczytywana jako traktat na temat granic języka w historii. Granice te dotyczą zarówno pozycji języka hiszpańskiego wśród języków romańskich, jego historycznej spójności i roli na kontynencie amerykańskim, jak i zachodzących w nim zmian w kontakcie z innymi językami.

Słowa kluczowe:

historia polityczna języka hiszpańskiego, Rodolfo Lenz, Federico Hanssen, Ramón Menéndez Pidal, historia językoznawstwa, językoznawstwo w Ameryce Łacińskiej



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych


Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)