W powieści Daniele Del Giudice Atlante Occidentale przeplatają się dwa pozornie odległe głosy. Jeden należy do młodego fizyka, drugi do pisarza. Pierwszy bada tajemnice materii, drugi zakamarki świadomości. Fizyk, w swojej pracy, ma do czynienia z materią abstrakcyjną, natomiast wyzwaniem dla pisarza pozostaje opisanie tego, co widzi. Z tego dialogu mogła powstać filozoficzna powieść o nauce i literaturze, ale Atlante Occidentale nią nie jest. To, co wzbudza ciekawość Del Giudice to uczucia, które są konsekwencją nowych technologii, a także zmiany antropologiczne spowodowane ich rozwojem. W ten sposób powieść okazuje się przydatnym kompendium przetrwania w nieustannie zmieniającej się rzeczywistości, mapą, swego rodzaju atlasem zachodniej cywilizacji. Celem niniejszego eseju będzie przedstawienie differentia specifica roli technologii w twórczości Daniele Del Giudice, ze szczególnym uwzględnieniem powieści Atlante Occidentale.
Cited by / Share
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)