W niniejszym artykule proponuje się analizę w ujęciu kognitywnym różnic w użyciu włoskich przyimków in i dentro, które często są wymienne, a w niektórych kontekstach mogą współwystępować (essere dentro nel bar, essere dentro nella politica). Badanie koncentruje się zarówno na wymiarze percepcyjnym – czyli na sposobie, w jaki w danej scenie postrzegany jest związek przestrzenny między obiektami – jak i na wymiarze konceptualizacyjnym, rozumianym jako proces, w którym jednostki językowe umożliwiają interpretację tego związku. Takie podejście pozwala uwidocznić ograniczenia w użyciu poszczególnych przyimków oraz odtworzyć związane z nimi schematy percepcyjne, przyjmując założenie, że percepcja wpływa na konceptualizację. W tym sensie wybór przyimka odzwierciedla różne sposoby konceptualizacji tej samej postrzeganej sceny.
Cited by / Share
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)