Artykuł ukazuje problem łacińskich czasowników percepcji wzrokowej w korpusie pism św. Franciszka z Asyżu oraz ich tłumaczeń na język polski i włoski. Omawia znaczenie i rolę prefiksów w połączeniu z czasownikiem spectare / spicere oraz związane z nimi zmiany znaczeniowe w kontekstach językowych i sytuacyjnych. Szczególne miejsce zajmuje problematyczny czasownik despicere, którego właściwe rozumienie zostanie rozpatrzone w kontekście innych miejsc w pismach, ujawniających charakterystyczny dla autora sposób postrzegania rzeczy ziemskich (terrena). Zaprezentowane analizy i przemyślenia poprowadzą do wniosku, jakim jest próba uchwycenia ogólnej charakterystyki percepcji wzrokowej według Franciszka, właściwej dla języka mistycznego. Całość dociekań ma posłużyć jako przykład zmagań translatorskich oraz jako sugestie dla tłumaczy.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)