Tematem artykułu dramat niderlandzkiego duchownego i poety Chrétiena Mertza (1883–1931), Spel van Sint Servaas (Gra o świętym Serwacym) z 1916 r., którego wystawienie było częścią uroczystości poświęconych św. Serwacemu i pielgrzymki do jego relikwii znajdujących się Maastricht. Dramat został oparty na dwunastowiecznej Legendzie o świętym Serwacym napisanej przez Hendrika van Veldeke, poetę związanego z tym regionem. Analiza skupia się na Grze jako adaptacji średniowiecznego utworu, ale także zjawisku mediewalistycznym. Utwór Mertza podkreśla inne elementy niż tekst średniowieczny: tytułowy bohater jest nieobecny na scenie przez większość akcji, skupia się ona przede wszystkim na społeczności mieszkańców Tongeren, gdzie Serwacy był biskupem, a później Maastricht. Mertz wydobywa z utworu Veldekego motyw pokoju, który w ograniczony sposób obecny jest w utworze średniowiecznym i czyni z niego główne przesłanie Gry, adekwatnie do ówczesnego kontekstu historycznego. Dzieło Mertza ma charakter masowej celebracji i wpisuje się we współczesne mu tendencje w teatrze.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)