Data publikacji : 2024-08-23

Mapping Musical Dramaturgy: Towards a Theory of Rhetorical Performance

Abstrakt

The article explores a musical dramaturgy of topical and rhetorical references from the point of view of a performer. Using an early Mozart symphony, K. 19 (London, 1765), the profound links between improvisation and composition in the eighteenth century are manifested. For  Enlightenment aesthetics, as well as for the early romantics, spontaneity is a token of genuineness, and the best key to beauty and truth. The term ‘rhetoric’ is used in a more radical sense as it is usual in musical analysis, to include gestures that not always classify as ‘figures’. Also, dramaturgy is the term proposed instead of musical ‘narrative’. Finally, a model of musical agency in five self-contained steps is proposed. It is based on a hermeneutic approach, and also on historical theoretical texts.




Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf (English)

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych


Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)