Język Polski
English
Chleb przaśny, czyli jaki? O rozumieniu istotnej cechy chleba eucharystycznego
Anna Słowikowska
https://orcid.org/0000-0002-9002-166XGrzegorz Wojciechowski
https://orcid.org/0000-0002-4179-544XAbstrakt
Prawodawca w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. określa wymogi prawne odnoszące się do ważności materii eucharystycznej. W kan. 924 § 2 zawarł dyspozycję, iż chleb powinien być czysto pszenny i świeżo upieczony. Natomiast w Ogólnym Wprowadzeniu do Mszału Rzymskiego wymogi te uzupełnione zostały o wskazanie dotyczące również cechy chleba eucharystycznego, według której powinien być on niekwaszony (nr 320).
Celem artykułu jest ukazanie właśnie tej ostatniej cechy jako istotnej i symbolicznej, ale nie bezwzględnie koniecznej w kontekście ważności materii eucharystycznej w Kościele katolickim, ponieważ w liturgii łacińskiej do sprawowania Eucharystii używa się właśnie chleba przaśnego (niekwaszonego), zaś w niektórych katolickich Kościołach wschodnich Boską Liturgię celebruje się na chlebie kwaszonym.
Odpowiedzi na postawiony w ten sposób problem badawczy poprzedzone zostaną analizą językową, w której wyjaśnione zostanie pochodzenie polskiego przymiotnika przaśny (‘niekwaszony’) z odniesieniami do źródłowego greckiego ἄζυμος, pochodzącego od niego łacińskiego azymus i jego francuskiego zapożyczenia w postaci azyme (‘sans levain’).
Słowa kluczowe:
chleb eucharystyczny, Najświętsza Eucharystia, Boska Liturgia, chleb przaśny, starożytna tradycja chrześcijańskaSzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
