Abstrakt

Artykuł jest krytyczną analizą publikacji „Noli me tangere”. Mary Magdalene: One Person, Many Images, powstałą w 2006 r. w ramach interdyscyplinarnego programu badawczego „Mary Magdalene and the Touching of Jesus: An Intra- and Interdisciplinary Investigation of the Interpretation of John 20:17 in Exegesis, Iconography and Pastoral Care”, wspieranego przez Flamandzki Fundusz Badań Naukowych we współpracy z The Centre for Women’s Studies Theology, na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu w belgijskim Leuven. Na początku przywołano cztery teksty zawarte w pierwszej części publikacji, w których ich twórcy analizują z perspektywy swoich dyscyplin naukowych znaczenie słów wypowiedzianych w poranek Zmartwychwstania przez Chrystusa do Marii Magdaleny: Sabine Van Den Eynde (egzegeza Biblii hebrajskiej i ksiąg deuterokanonicznych, analiza narracyjna i gender, semantyka), ks. Reimund Bieringer (egzegeza Pism Nowego Testamentu), Karlijn Demasure (teologia praktyczna, duszpasterstwo rodzin) oraz Hannelore Devoldere (teologia pastoralna), Barbara Baert (ikonologia sztuki chrześcijańskiej). W drugiej części artykułu dokonano krytycznego spojrzenia na katalog 29 dzieł ukazujących motyw Noli me tangere, powstałych w czasie od XV do XXI wieku, eksponowanych na towarzyszącej projektowi wystawie w the Maurits Sabbe Library. Zwracając uwagę na odkrywcze aspekty zawartych studiów oraz not katalogowych, m.in.: czytanie postaci Marii Magdaleny w kluczu intertekstualności, wskazanie Magdalenie przez Chrystusa słowami Noli me tangere, aby od tej pory szukała obecności z Nim w sakramentach, różny charakter wymiany spojrzeń między Chrystusem a niewiastą podczas uczty u Szymona i w poranek zmartwychwstania, wskazano na zagrożenia, które niesie ze sobą publikacja. Są nimi przede wszystkim: dopuszczenie analizy tekstu biblijnego w kluczu gender rozumianym jako ideologia będąca w sprzeczności z doktryną katolicką, przeakcentowanie roli wspólnoty wierzących, która ma znaleźć się w centrum po Wniebowstąpieniu Chrystusa, przypisanie Marii Magdalenie przymiotów Maryi (m.in. hortus conclusus) czy też twierdzenie, że jedynie na podstawie świadectwa niewiasty z Magdali, której ukazał się Zmartwychwstały, mógłby być założony Kościół. W zakończeniu znalazło się wskazanie ogólnego kierunku rozważań zawartych w publikacji, który sprowadza się bardziej do interpretowania Kościoła według ludzkich wyobrażeń niż do zgłębiania zamysłu Chrystusa wobec swojego Kościoła.