Celem artykułu jest analiza powieści Cherie Dimaline The Marrow Thieves (2017) i Hunting by Stars (2021) w świetle indygennych praktyk pamięci, które nie tylko odbiegają od konwencjonalnych zachodnich sposobów upamiętniania, lecz również są kluczowe dla przetrwania ludów rdzennych i ich tradycji. Osadzając narrację Dimaline w kontekście apokalipsy rdzennych mieszkańców, przechodzę do interpretacji powieści jako aktów suwerennej pamięci — indygennej koncepcji pamięci, która jest usytuowana w konkretnym miejscu, ucieleśniona, relacyjna i zorientowana na przyszłość. Powieści Dimaline, skonstruowane jako narracje o przetrwaniu i skierowane do młodych czytelników, przedstawiają przyszłość jako głęboko zakorzenioną w pamięci o przeszłości, podkreślając nieprzerwane trwanie, opór i zdolności adaptacyjne rdzennych społeczeństw. Tym samym podważają one te tendencje w konceptualizacji przyszłości, które charakteryzują się unikaniem odpowiedzialności za efekty kolonizacji oraz relegowaniem rdzennych wartości do przeszłości.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)