Data publikacji : 2025-07-07

Cynicka parezja – przykład Antystenesa z Aten

Abstrakt

Artykuł podejmuje ponowną analizę cynickiej koncepcji parezji – otwartej i niczym nieskrępowanej szczerości w mówieniu – poprzez postać Antystenesa z Aten, dotąd w dużej mierze pomijaną w badaniach. W przeciwieństwie do dominującego stanowiska naukowego, które za głównego reprezentanta cynickiej szczerości uznaje Diogenesa z Synopy, autorka argumentuje, że to Antystenes stworzył zarówno teoretyczne, jak i praktyczne fundamenty tej tradycji, łącząc sokratejski elenchos z nową, publicznie realizowaną formą retoryki. Po zarysowaniu semantycznej ewolucji pojęcia parezji przedstawia szczegółową analizę zachowanych fragmentów Antystenesa oraz relewantnych świadectw u Diogenesa Laertiosa, Ksenofonta i późniejszych doksografów. Autor formułuje trzy zasadnicze tezy: (1) Antystenes przekształcił filozofię w egzystencjalną misję moralnej prowokacji, mającą na celu demaskowanie konwencjonalnych wartości; (2) jego bios kynikos – charakteryzujący się dobrowolnym ubóstwem, życiem „zgodnym z naturą” oraz jednością słowa i czynu – stanowił performatywne narzędzie parezji; oraz (3) jego model istotnie wpłynął na późniejsze cynickie i stoickie ujęcia szczerości jako praktyki etycznej i politycznej. Analiza aforyzmów Antystenesa, jego krytyki władzy oraz sposobu konstruowania własnej postaci publicznej pozwala wypełnić istotną lukę historiograficzną i ukazuje, w jaki sposób cynicka parezja przekształciła się z sokratejskiej dialektyki w ucieleśnioną retorykę etycznej konfrontacji.

Słowa kluczowe:

parezja, cynizm, Antystenes, etyka grecka, bios kynikos



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf (English)

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych


Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)