Niniejszy artykuł został poświęcony postrzeganiu granic stanowych i możliwości awansu do stanu szlacheckiego w Rzeczypospolitej w pierwszej połowie XVII wieku w oparciu o Liber chamorum Waleriana Nekandy Trepki. Głównym celami artykułu jest ustalenie, z jakich grup społecznych i zawodowych mogły wywodzić się osoby starające się o nielegalne uzyskanie szlachectwa, a także na ile obawy szlachty przed danymi grupami były uzasadnione. Udało się dokonać porównania między wstępem Trepki do Liber chamorum a treścią historii poszczególnych osób i rodzin zapisanych na dalszych stronach dzieła. Szczególne miejsce wśród wspomnianych grup zajmuje służba dworska, a zwłaszcza urzędnicy i dzierżawcy majątków. Nieco mniej popularnymi metodami awansu okazały się: śluby ze szlachciankami, praca w kancelariach i zawody prawnicze oraz służba wojskowa. Tekst traktuje również o niepopularnych ścieżkach awansu, jakimi było organizowanie procesów o szlachectwo oraz podrabianie dokumentów. Udało się częściowo zrekonstruować drogi awansu społecznego i stanowego.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)