Język Polski
English
W potrzasku strachu i propagandy – polskie teatry we Lwowie 1939–1941
Abstrakt
Artykuł przedstawia sytuację, w jakiej znalazł się teatr polski i ludzie teatru w czasie sowieckiej okupacji Lwowa w latach 1939–1941. Władza sowiecka dążyła do dyskredytacji polskiej kultury narodowej, odcinając ją od korzeni i próbując zbudować, nową, obcą narodowej tradycji, polską kulturę radziecką. Teatr polski został tym samym właczony do poczynań propagandowych, zgodnych z celami okupującego go państwa. Reżim sowiecki zastawił na polskich artystów zręczną pułapkę. Z jednej strony wzbudzał strach, stosując represje wobec wszystkich Polaków, z drugiej — otaczał ludzi teatru względnym parawanem bezpieczeństwa, traktując liberalniej niż pozostałych mieszkańców. W artykule zostały przedstawione różne postawy ludzi teatru: od skrajnie oportunistycznych, poprzez bierne uczestnictwo w działaniach propagandowych, aż po heroiczne próby przeciwstawienia się okupantowi. Te ostatnie były charakterystyczne dla inicjatyw konspiracyjnych, organizowanych najczęściej w lwowskich kościołach katolickich. W artykule uwzględniona została zarówno działalność teatrów profesjonalnych, jak i amatorskich.
Słowa kluczowe:
tożsamość narodowa, sowiecka okupacja Lwowa, propaganda, oportunizm, postawa patriotycznaSzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
