Niniejsze badania koncentrują się na śladach użytkowania rękopisu HS 194, znajdującego się w zbiorach specjalnych Biblioteki Uniwersyteckiej w Nijmegen. Unikatowy charakter obiektu ma znaczenie nadrzędne – nie podejmuje prób stworzenia idealnej kopii, a znaczenia nabierają szczegóły, które czynią ten manuskrypt wyjątkowym. Fakt, że rękopis był używany od XV do XX wieku sprawia, że jest to obiekt, który doskonale nadaje się do opisania go z uwzględnieniem jego „warstw archeologicznych”. Te metaforyczne warstwy niosą ze sobą informacje i aby je właściwie zrozumieć, konieczne jest przeanalizowanie ich w kontekście historycznym.
Badania skupią się na podróży manuskryptu przez pokolenia i na tym, jaką drogę ostatecznie pokonał on ze środkowej Anglii do Nijmegen. Przyczynią się do lepszego zrozumienia zmieniającej się funkcji rękopisu na przestrzeni wieków.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Humanistyczne · ISSN 0035-7707 | eISSN 2544-5200 | DOI: 10.18290/rh
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – Wydział Nauk Humanistycznych
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)