Autor skupia swoją uwagę na opisie funkcjonowania migrantów w Irlandii na podstawie przeprowadzonych obserwacji uczestniczących dwóch domów. Pierwotne założenia badawcze obejmowały realizację szeregu wywiadów pogłębionych, jednakże z uwagi na niechęć migrantów do udziału w badaniach na skutek lęku przed pandemią, zmęczenia badaniami migracyjnymi oraz problemami gospodarczo-społecznymi, z którymi zmaga się ten kraj, a nade wszystko jego mieszkańcy, udało się zrealizować jedynie część wywiadów. Punktem wyjścia okazała się obserwacja uczestnicząca, której pomysł zrodził się w głowach nie badacza, a samych migrantów. Nie mieli oni obiekcji, aby z nimi zamieszkać i przypatrywać się ich codziennej egzystencji. Niniejszy tekst stanowi zatem odpowiedź na pytanie badawcze: Jak funkcjonują migranci w Irlandii w sytuacji postpandemicznej w dobie kryzysu społeczno-gospodarczego? Przyjęto hipotezę, iż obecnie nie są oni tak aktywni, jak przed pandemią w zakresie relacji społecznych, a także realizacji potrzeb życiowych. Charakteryzują się mniejszym zaufaniem. Ograniczają swoje wydatki, tworząc komuny (mieszkaniowe). Obecnie w Irlandii nastąpił wzrost liczby ludności. Palącym problemem socjalnym są niedobory mieszkań, które w zakresie zabezpieczenia potrzeb lokalowych mieszkańców autochtonicznych i napływowych implikują szereg kwestii społecznych.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Studia Polonijne · ISSN 0137-5210 | eISSN 2544-526X | DOI: 10.18290/sp
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)