Przedmiotem artykułu jest poszukiwanie wątków chrześcijańskich obecnych w nieoczywisty sposób w wybranych filmach Federico Felliniego. Analizowane filmy Noce Cabirii, Rzym i Słodkie życie łączy przestrzeń społeczna Rzymu, naznaczonego zarówno piętnem antycznej kultury, jak i Watykanu, jako siedziby państwa kościelnego. Filmy spaja też finałowe portretowe ujęcie bohaterek, mające charakter metajęzykowego osobistego gestu reżysera. Omawiane obrazy różnią się sposobem narracji i strukturą, ale wszystkie stawiają pytania o zasady moralne i podają w wątpliwość, a nawet kwestionują wartości religijne i kulturowe, poszukując głębszego sensu. Rzym jawi się jako współczesne miasto grzechu (biblijna Sodoma i Gomora), gdzie świętość i czystość coraz trudniej odnaleźć.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)