Walerian Meysztowicz urodził się w 1893 r. w zamożnej rodzinie ziemiańskiej w Pojościu (majątek w guberni kowieńskiej). Jego ojcem był Aleksander, działacz polityczny i społeczny, związany z kierunkiem konserwatywnym. Walerian w 1924 r. został księdzem katolickim, na jego drodze życiowej pojawiły się też liczne inne wyzwania, związane szczególnie z karierą akademicką i dyplomatyczną, a także z zaangażowaniem o charakterze społeczno-naukowym. Ten ostatni obszar realizował w szerokiej skali po opuszczeniu w 1939 r. kraju i zamieszkaniu na stałe w Rzymie. W przypadku drogi naukowej w tekście znalazły się informacje na temat uzyskiwanych kolejnych stopni i tytułów naukowych (doktorat – Rzym, habilitacja i profesura – Wilno). Pobyt Meysztowicza w Rzymie początkowo wiązał się z powierzeniem mu funkcji radcy kanonicznego Ambasady RP w Watykanie. Po wybuchu II wojny światowej na stałe wyjechał z kraju i przez ponad 40 lat angażował się w inicjatywy, których celem było prowadzenie badań dotyczących dziejów ojczystych, także upowszechnianie tych badań. Bohater artykułu w 1945 r. założył Polski Instytut Historyczny w Rzymie, zainicjował i koordynował liczne przedsięwzięcia wydawnicze z zakresu historii Polski, szczególnie będące edycją źródeł. Zmarł w Rzymie w 1982 r.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Studia Polonijne · ISSN 0137-5210 | eISSN 2544-526X | DOI: 10.18290/sp
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)