Artykuł poświęcony jest biskupowi polowemu Józefowi Gawlinie i jego diecezji wojskowej (największej diecezji na świecie) oraz polskim kapelanom wojskowym, wiernie towarzyszącym żołnierzom Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie od pierwszej (Narwik) do ostatniej (Bolonia) polskiej bitwy w II wojnie światowej. Gawlina był po wojnie opiekunem (protektorem) Emigracji Polskiej, a wielu kapelanów wojskowych po demobilizacji zostało duszpasterzami polskich uchodźców i emigrantów, organizatorami życia religijnego, animatorami różnych form integracji (organizatorami polskich misji katolickich, twórcami licznych polskich organizacji społecznych i kulturalnych, parafii, gazet religijnych i szkół), pozostawiając po sobie trwałą, wierną i wdzięczną pamięć wśród Polonii w wielu krajach na całym świecie.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Studia Polonijne · ISSN 0137-5210 | eISSN 2544-526X | DOI: 10.18290/sp
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)