Okres stalinizmu to jeden z najbardziej dramatycznych rozdziałów w dziejach Marynarki Wojennej. W tym okresie marynarze, którzy w opinii generała Władysława Sikorskiego zapisali się złotym zgłoskami[1] w historii Polski, za wierność wartościom wyniesionym z II Rzeczypospolitej płacili najwyższą cenę: upokorzenia, uwięzienia a także i śmierci. Jedną z tragicznych ofiar stalinowskich represji był komandor Stanisław Mieszkowski – młodociany ochotnik w wojnie 1920 r., obrońca Wybrzeża w 1939 r. oraz jeden z najbardziej zasłużonych oficerów po II wojnie światowej. W latach 1945-1950 pełnił m.in. obowiązki: komendanta portu Kołobrzeg, dowódcy Flotylli Trałowców, komendanta Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, szefa sztabu Głównego Marynarki Wojennej i dowódcy Floty. Ten nieprzeciętny oficer, bezgranicznie oddany biało-czerwonej banderze, aresztowany 20 października 1950 r. przez oficerów Zarządu Informacji Marynarki Wojennej pod nieprawdziwym zarzutem szpiegostwa, wyrokiem Najwyższego Sądu Wojskowego został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 16 grudnia 1952 r. w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Jego losy to swoista egzemplifikacja dziejów kadry oficerskiej Marynarki Wojennej II RP w latach stalinizmu.
[1] Archiwum Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. W. Sikorskiego w Londynie, Akta Kierownictwa Marynarki Wojennej [KMW], MAR.A.V.21, ORP „Kujawiak”, s. 111.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL | ISSN 2658-1175 eISSN 2719-3144 DOI: 10.18290/tkh
© Copyright by Towarzystwo Naukowe KUL
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)