Po odtworzeniu zawiłej chronologii powstawania Prób i Pięciu zarysów obyczajowych autorka wskazuje wynikające z tej zawiłości problemy edytorskie i interpretacyjne. W swojej interpretacji czyta Próby jako epilog (a nie prolog) Pięciu zarysów. Swoją decyzję uzasadnia nie tylko hipotezą powstania wiersza jako ostatniego ogniwa cyklu otwierającego tom Poezji wydany u Brockhausa, ale także obecnością nawiązań do innych utworów Norwida napisanych w zbliżonym czasie. Interpretuje utwór jako pochwałę i elegijne pożegnanie romantycznej pieśni i zarazem pytanie o kształt liryki, która mogłaby ocalić etyczne przesłanie i religijny ton odchodzącej poezji w zmieniającym się cywilizacyjnym kontekście. Podkreśla wahanie poety, ironię, ale także wezwanie do podjęcia próby sprostania takiemu zadaniu.
Cited by / Share
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Studia Norwidiana · ISSN 0860-0562 | eISSN 2544-4433 · DOI: 10.18290/sn
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Articles are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)