Artykuł proponuje interpretację Lilii – ostatniej części Pięciu zarysów Cypriana Norwida. Poemacik ten zawiera – podobnie jak pozostałe utwory Pięciu zarysów – partie dialogowe; rozmowa protagonistów, jej tematyka i okoliczności, w jakich toczy się dialog, stanowią zasadniczy obiekt zainteresowania. W polu widzenia znajduje się więc m.in. literacka i historyczna figura jeźdźca oraz topograficzne, kulturowe i polityczne aspekty traktu żytomierskiego. Nawiązanie do ewangelicznej przypowieści o liliach otwiera religijną perspektywę rozmowy toczonej na temat wolności i jej możliwych – lub koniecznych – ograniczeń. Lilie łączą perspektywę rodzajowego obrazka, przywołującego obraz nocnej przejażdżki przyjaciół w znajomym otoczeniu z możliwością dysputy o tematyce etycznej, religijnej i (może także) politycznej. Otwarcie tematyki rozmowy wiąże się z symbolicznym otwarciem topografii, w której ta rozmowa ma miejsce.
Cited by / Share
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Studia Norwidiana · ISSN 0860-0562 | eISSN 2544-4433 · DOI: 10.18290/sn
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Articles are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)