W twórczości Norwida słowa: „grzecznyˮ, „grzecznośćˮ, „niegrzecznieˮ, „niegrzecznyˮ funkcjonują na prawach węzłów semantycznych, czyli powtarzających się słów, motywów, idei wyznaczających horyzont świata wartości, porządkujących pisarski światopogląd oraz dzieło poety. W niniejszym artykule przyglądam się aksjologicznemu statusowi grzeczności i niegrzeczności, ich filozoficznemu, semantycznemu oraz praktycznemu wymiarowi w dziele autora Milczenia. Aspektowy przegląd twórczości poety pokazuje nam „(nie)grzecznego Norwida”, dla którego wybranie bycia grzecznym jest nierzadko wyborem etycznie negatywnym. Z kolei niegrzeczność okazuje się być trudnym przywilejem epistemologicznej odwagi.
Cited by / Share
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Studia Norwidiana · ISSN 0860-0562 | eISSN 2544-4433 · DOI: 10.18290/sn
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Articles are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)