Artykuł omawia nieznany rysunkowy autoportret Cypriana Norwida powstały w Rzymie w 1845 r. odnaleziony ostatnio w zbiorach prywatnych. Ujęty w kameralną scenę rodzajową rysunek znajduje szereg analogii w autoportretowej spuściźnie artysty, przy czym najwięcej wspólnych cech łączy go z zaginionym wizerunkiem Dolce far niente pochodzącym z tzw. Albumiku włoskiego. Autoportret ujęty jest w pogodnym, nieco żartobliwym tonie, choć jego twórca uwzględnił szereg szczegółów, wykraczających poza realia życia salonowego w stronę szerokiego kręgu literackich oraz artystycznych odniesień. Mowa o zgromadzonych u boku młodzieńca dziełach Szekspira, Calderona, Kochanowskiego i Dantego oraz o umieszczonym w górnej partii rysunku starożytnym greckim cytacie z którym łączy się również sylwetka przybranej w antykizowany kostium kobiety towarzyszącej rysunkowemu wizerunkowi artysty. W artykule omówiono kwestie związane z pochodzeniem, znaczeniem oraz szerszym kontekstem przywołanego cytatu, pochodzącego z rzymskiej steli nagrobnej, a odnoszącego się pośrednio do starożytnej opowieści o porwaniu Hylasa przez nimfy. Podjęto także próbę interpretacji całego rysunku w świetle znaczeń generowanych przez starannie przepisany fragment starożytnej inskrypcji.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Studia Norwidiana · ISSN 0860-0562 | eISSN 2544-4433 · DOI: 10.18290/sn
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Articles are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)