Artykuł rozwija dwutorową analityczną refleksję dotyczącą listu Norwida do M. Dziekońskiej z 19 września 1852 r. Po pierwsze: skupia się na krytycznym rozpoznaniu przez J.W. Gomulickiego we fragmencie tego tekstu wiersza zatytułowanego Legenda lub – przez innych badaczy – przy pomocy inc.: „Oto siedzi na tronie Królowa”. W konsekwencji wysuwane przez edytorów i interpretatorów względem tego fragmentu supozycje: poezja, poemat, prowadzą do nieuzasadnionych następstw tekstologicznych. Chodzi o błędne traktowanie tego fragmentu jako osobnego utworu i włączanie go do korpusu wierszy Norwida. Po drugie: artykuł stara się wskazać, że cały list poety, wbrew separacyjnym edytorskim i badawczym gestom związanym z centralnie usytuowaną w nim ekfrazą, stanowi tekstową całość, podejmującą ważną dla twórcy Promethidiona kwestię sztuki chrześcijańskiej oraz artysty chrześcijańskiego. Z powodzeniem zatem mógłby mieścić się wśród licznych tekstów poety, wykorzystujących poetykę listu, które Z. Przesmycki zaliczył niegdyś do tzw. rozprawek epistolarnych.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Studia Norwidiana · ISSN 0860-0562 | eISSN 2544-4433 · DOI: 10.18290/sn
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Articles are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)