English
Język Polski
Historia i „sztuka czytania”: przemilczenie i nie-do-czytanie.(Herbert-Norwid)
Abstrakt
Artykuł jest poświęcony Norwidowskiej koncepcji przemilczenia, obejmującej dwa jego aspekty: rozumienie przemilczenia (1) jako właściwej sferze ludzkiej mowy, kultury i dziejów, wywołującej silny wpływ, niewypowiedzianej myśli (implikatury) oraz (2) jako efekt zakazu „wygłosu” (cenzury). W tym ujęciu odkrywanie przemilczeń okazuje się sztuką czytania, postrzeganą jako droga do zdobywania samoświadomości, tak w wymiarze jednostkowym, jak i narodowym, która szczególnie silnie ujawnia swój potencjał tożsamościowy w sytuacjach kryzysu (np. zniewolenia). Zasadność tej koncepcji jest analizowana na przykładzie dwu utworów o problematyce imperialnej: Norwidowskiego Quidama oraz Herbertowskich Przemian Liwiusza. Dzieła te zestawiane są na zasadzie „paraleli zapośredniczonej”, tj. niezależnie od siebie sytuowane wobec Milczenia jako podstawy teoretycznej Norwidowskiej refleksji, której przedmiotem jest m.in. złożony związek przemilczenia i parabolizacji, wyrażony dykcją ironiczną.
Słowa kluczowe:
Cyprian Norwid, Zbigniew Herbert, milczenie, przemilczenie, parabola, ironia, imperiumSzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
