Artykuł jest aspektową analizą poematu Assunta Cypriana Norwida. Pierwszym z celów analizy jest przyjrzenie się sposobom kreowania przestrzeni, mechanizmom ich kontrastowania (ogród / salon; kopalnia / klasztor) i powiązania zmian, różnorodności przestrzeni z ruchem myśli bohatera. Drugi cel to zbadanie przestrzeni rozumianej metaforycznie – jako kontekstu intertekstualnego – w tym głównie zestawienie z poematem Juliusza Słowackiego W Szwajcarii. W ogólniejszej perspektywie istotne jest przedstawienie, w jak oryginalny sposób Norwid jako interpretator czyta Słowackiego. Na marginesie powracam również do kwestii pojawiającej się w literaturze przedmiotu – zestawiania Assunty z tradycją platońską – rewiduję niektóre sądy, pokazuję, iż rolę Sokratesa pełni zarówno bohater (wobec odbiorcy), jak i Assunta (wobec bohatera).
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Studia Norwidiana · ISSN 0860-0562 | eISSN 2544-4433 · DOI: 10.18290/sn
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Articles are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)