Czy Norwid jest autorem sonetu Samotność?

Piotr Chlebowski

doi:10.18290/sn2240.6

Data publikacji : 2022-09-13

Tom 40 (2022)

Czy Norwid jest autorem sonetu Samotność?

Piotr Chlebowski

https://orcid.org/0000-0002-8285-9358

DOI: https://doi.org/10.18290/sn2240.6

Abstrakt

Artykuł dotyczy weryfikacji przyjętego przez Juliusza W. Gomulickiego jako wiersz Norwida sonetu Samotność i umieszczonego przez tegoż edytora w kanonie lirycznym poety. Ani sposób ujęcia problematyki samotności, ani elementy stylu, ani przebiegu myśli oraz jej konstrukcji nie potwierdzają wskazanej przez edytora Pism wszystkich atrybucji.

Słowa kluczowe:

Samotność, atrybucja, Norwid, tekst, styl, Gomulicki, motyw, leksyka, słowo

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Chlebowska E., Cyprian Norwid. Katalog prac plastycznych, t. III: Prace w albumach 3. Prace luźne 1, Lublin 2019, s. 394-395.

Gomulicki J.W., Metryki tekstów, w: C. Norwid, Dzieła zebrane, oprac. J.W. Gomulicki, t. II: Wiersze. Dodatek krytyczny, Warszawa 1966, s. 61-64.

Górski K., Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1975.

Kawyn S., Cyganeria Warszawska. Z dziejów obyczajowości literackiej, Warszawa 1938.

Kozłowska A., Kilka uwag o składni „Quidama”, w: „Quidam”. Studia o poemacie, red. P. Chlebowski, Lublin 2011, s. 507-529.

Kozłowska A., Homonimia składniowa w tekstach Cypriana Norwida (na przykładzie „Vade-mecum”), w: Język pisarzy – problemy gramatyki, red. T. Korpysz, A. Kozłowska, Warszawa 2021.

Kozłowska A., „Po-nad-gramatyczność” (nie tylko) składni Norwida, „Studia Norwidiana” 39s: 2021, s. 93-125.

Literatura krajowa w okresie romantyzmu 1830-1863, t. 2, red. M. Janion, M. Dernałowicz, M. Maciejewski, Kraków 1988. Seria: „Obraz literatury polskiej XIX i XX wieku, red. S. Żółkiewski, H. Markiewicz, I. Wyczańska, seria 3.

Odrowąż-Pieniążek J., „Zatrzymany do życia”. Listy literackie Ignacego Orpiszewskiego do Gustawa Zielińskiego (1835-1843), „Blok Notes Muzeum Adama Mickiewicza” 1963, t. 2, s. 54-81.

Przesmycki Z., [Materiały norwidowskie z pracowni edytorskiej Zenona Przesmyckiego], Biblioteka Narodowa, Rkps IV 6324, k. 287.

Puzynina J., Z problemów składni w tekstach poetyckich Norwida (na materiale „Vade-mecum”), w: taż, Słowo Norwida, Wrocław 1990, s. 95-114.

Puzynina J., O języku Cypriana Norwida, w: taż, Słowo – wartość – kultura, Lublin 1997, s. 419-447.

Puzynina J., Milczenie w twórczości Norwida, w: taż, Słowo poety, Warszawa 2006, s. 147-167.

Rudkowska M., Pająk. O wyobraźni twórczej Józefa Ignacego Kraszewskiego, „Napis” XXI: 2015, s. 68-78.

Sawicki S., Z zagadnień semantyki poetyckiej Norwida, w: tegoż, Norwida walka z formą, Warszawa 1986, s. 9-23.

Sawicki S., Norwid: od strony prawnuków, „Teksty Drugie” 2001, nr 6, s. 24-32.

Skiba D., Cyganeria artystyczna i cyganerie w romantycznej Warszawie, Wrocław 2016.

Skubalanka T., Styl poetycki Norwida ze stanowiska historycznego, w: taż, Mickiewicz, Słowacki, Norwid. Studia nad językiem i stylem, Lublin 1997, s. 144-162.

Trojanowicz Z., „Dzieła zebrane”, tom 1: „Wiersze. Tekst”; tom 2: „Wiersze. Dodatek krytyczny”, Cyprian Norwid, opracował Juliusz Wiktor Gomulicki, indeksy zestawiła Maria Gomulicka, Warszawa 1966, Państwowy Instytut Wydawniczy, Biblioteka Poezji i Prozy, ss. XCVI, 996; 1088 + errata na wklejce [recenzja], „Pamiętnik Literacki” 1968, z. 1, s. 288-308.