Niniejszy artykuł jest poświęcony prawu do obrony w wybranych postępowaniach dyscyplinarnych. Zauważa się tu brak wspólnej regulacji ustawowej tych postępowań, przez co stają się one przedmiotem ustaw kształtujących zasady wykonywania wielu zawodów, także tych zaliczanych do zawodów zaufania publicznego. Wspólny dla wszystkich omawianych tu postępowań dyscyplinarnych jest aparat pojęciowy („obwiniony” i „obrońca”), a także odesłanie do odpowiedniego stosowania przepisów kodeksu postępowania karnego, różny natomiast – zakres tego odesłania oraz poziom szczegółowości własnych rozwiązań co do treści prawa do obrony. Niniejszy tekst wprowadza do problematyki oraz obejmuje źródła prawa do obrony i jego podmiot.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Nauk Prawnych · ISSN 1507-7896 | eISSN 2544-5227 | DOI: 10.18290/rnp
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)