We wcześniejszych tekstach omówiłem pomijane przez filozofów zjawisko „szczęśliwego nieszczęścia” (SN). Wiąże się ono z tym, że niekiedy coś, co wydaje się jawnym nieszczęściem, przyjmuje faktycznie szczęśliwy obrót. Paradoks, występujący w określonej klasie przypadków, jest następujący: jeśli na pozór niefortunny aspekt życia okazuje się w ostatecznym rozrachunku dobrodziejstwem, to nie był prawdziwym nieszczęściem. Jednakże pewne aspekty życia wydają się jawnymi nieszczęściami, niezależnie od tego, jakie mają następstwa. Powiedzenie zarówno, że rozważane tu aspekty życia są nieszczęściem i zaprzeczenie, że nimi są, wydaje się często nie do przyjęcia. W tym eseju przedstawiam wybrane pojęciowe, moralne i społeczne konsekwencje przypadków szczęśliwego nieszczęścia, stawiając pytania, rozważając zagadki, do których prowadzi SN oraz formułując wyzwania, z którymi trzeba się będzie zmierzyć w przyszłości.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Filozoficzne · ISSN 0035-7685 | eISSN 2450-002X
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)