Tematem artykułu jest analiza książki Jarosława Kucharskiego Etyka przywództwa (Kraków 2021). Punktem wyjścia jest krytyczna uwaga autora, iż skupienie się przez Kucharskiego wyłącznie na relacji lider–zwolennik prowadzi do marginalizacji kwestii aktywnej roli zwolenników w procesie decyzyjnym. Autor proponuje w związku z tym uzupełnienie analizy przywództwa o perspektywę zwolennika, w kontekście legitymizacji przywództwa i partycypacji w procesie decyzyjnym. W trakcie analiz omówiono formalne i jakościowe aspekty legitymizacji władzy, podkreślając jej procesualny charakter. Przedstawiono również bezpośrednie i pośrednie formy partycypacji, w tym reprezentacji o szerokim i wąskim zakresie uczestnictwa. W artykule podkreślono różnice zachodzące między przywództwem biznesowym a politycznym w świetle analizowanych kategorii legitymizacji i partycypacji. W tym kontekście wskazano również przywództwo demokratyczne jako model o charakterze rozproszonym. W konkluzji autor stwierdza, że pominięcie zjawiska legitymizacji i partycypacji w analizach Kucharskiego uniemożliwia uwzględnienie współczesnych tendencji w zarządzaniu, które traktują przywództwo jako proces wielobiegunowy oparty na konsultacjach.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Filozoficzne · ISSN 0035-7685 | eISSN 2450-002X
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)