Artykuł podejmuje próbę wyjaśnienia kilku niejasnych zagadnień z teorii języka, epistemologii i logiki stoickiej, a mianowicie: (i) status lekton w ontologii stoickiej; (ii) relacja lekton–axioma; (iii) kwestia prawdziwości sądów (axioma) w doktrynie stoików; (iv) problem lekton jako bezcielesnego skutku. Kluczem do rozwiązania tych problemów jest ustalenie statusu ontycznego lekton w perspektywie stoickich rozwiązań z zakresu ontologii. Stoicka doktryna lekton, która stanowi główny przedmiot wykładu, jest analizowana w świetle świadectw starożytnych o filozofii stoickiej oraz w konfrontacji z najnowszymi ustaleniami współczesnych badaczy problemu. Z analizowanych tekstów oraz z przeglądu różnych strategii rozwiązania problemu statusu ontycznego lekton daje się wyprowadzić założenie, że optymalnym pojmowaniem lekton jest jego rozumienie w paradygmacie przyczyny i skutku. Główna teza artykułu zatem streszcza się w twierdzeniu, że lekta są skutkami działań ciał, czyli odzwierciedleniem albo refleksem stanów rzeczy w świecie. Taka interpretacja lekta w kluczu przyczyna–skutek wydaje się najlepiej zapewniać systemową spójność stoickiego fizykalizmu.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Filozoficzne · ISSN 0035-7685 | eISSN 2450-002X
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)