Hume’s Maxim and Accepting Testimonies of Miracles

Jędrzej Gosiewski

doi:10.18290/rf24724.5

Data publikacji : 2024-12-30

Tom 72 Nr 4 (2024)

Maksyma Hume’a a uznawanie świadectw o cudach

Jędrzej Gosiewski

https://orcid.org/0009-0000-7417-0852

DOI: https://doi.org/10.18290/rf24724.5

Abstrakt

Znany argument przeciwko cudom Davida Hume’a znajduje swoją kulminację w tzw. maksymie Hume’a. Zgodnie z ową maksymą, „żadne świadectwo nie wystarcza do wykazania autentyczności cudu, jeżeli nie jest ono tego rodzaju, że jego fałszywość byłaby większym cudem aniżeli fakt, który ma być na jego podstawie wykazany; a nawet w tym wypadku argumenty wzajemnie się niweczą i silniejszy daje nam pewność odpowiadającą jedynie temu stopniowi siły, który pozostaje po odjęciu siły argumentu słabszego”. W niniejszym artykule przedstawiam i krytycznie oceniam próby formalizacji maksymy Hume’a podejmowane we współczesnej filozofii analitycznej. Na tej podstawie proponuję własną formalizację maksymy Hume’a. Przeprowadzone analizy formalne wykorzystuję w ocenie argumentu Hume’a przeciwko cudom, rozumianego według tradycyjnej interpretacji. Wskazuję także cztery okoliczności, których spełnienie sprzyja wiarygodności świadectwa o cudzie. Analiza prowadzi do wniosku, iż sformalizowanie maksymy Hume’a pozwala odrzucić Hume’owski argument przeciwko cudom w jego tradycyjnej interpretacji i otwiera pod pewnymi warunkami możliwość uznania świadectwa o zajściu cudu.

Słowa kluczowe:

David Hume, argument przeciwko cudom, maksyma Hume’a, świadectwo, formalizacja, cud

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf (English)

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Campbell, George. 1762. A Dissertation on Miracles. In Hume’s Abject Failure: The Argument Against Miracles, by John Earman, 176–93. New York: Oxford University Press, 2000.

Craig, William Lane. 2008. Reasonable Faith: Christian Truth and Apologetics. Wheaton, IL: Crossway.

Earman, John. 1993. “Bayes, Hume and Miracles.” Faith and Philosophy 10 (3): 293–310. https://doi.org/10.5840/faithphil19931039.

Earman John. 2000. Hume’s Abject Failure: The Argument Against Miracles. New York: Oxford University Press.

Hume, David. 2007. An Enquiry concerning Human Understanding. Edited with an introduction and notes by Peter Millican. New York: Oxford University Press.

Larmer, Robert A. 2009. “Interpreting Hume on Miracles.” Religious Studies 45 (3): 325–38. https://doi.org/10.1017/S0034412509009962.

Mackie, John Leslie. 1982. The Miracle of Theism. Arguments for and against the Existence of God. New York: Oxford University Press.

McGrew, Timothy. 2019. “Miracles.” The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Spring Edition), ed. Edward N. Zalta. https://plato.stanford.edu/entries/miracles.

Millican, Peter. 2003. “Hume, Miracles, and Probabilities: Meeting Earman’s Challenge.” Hume Conference. University of Las Vegas (July–August). https://davidhume.org/scholarship/ papers/millican/2003%20Hume%20Miracles%20Probabilities.pdf.

Millican, Peter. 2011. “Twenty Questions about Hume’s ‘Of Miracles’.” Royal Institute of Philosophy Supplement 68:151–92. https://doi.org/10.1017/S1358246111000105.

Sobel, Jordan Howard. 2003. Logic and Theism. Arguments for and against Beliefs in God. Cambridge: Cambridge University Press. https://doi.org/10.1017/CBO9780511497988.

Swinburne, Richard. 1968. “Miracles.” Philosophical Quarterly 18 (73): 320–28. https://doi.org/ 10.2307/2217793.

Vanderburgh, William L. 2005. “Of Miracles and Evidential Probability: Hume’s ‘Abject Failure’ Vindicated.” Hume Studies 31 (1): 37–61. https://doi.org/10.1353/hms.2011.0312.

Wojtysiak, Jacek. 2011. “Davida Hume’a ‘O cudach’. Analiza krytyczna.” Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria 20 (4): 221–41. https://pf.uw.edu.pl/images/NUMERY_PDF/080/PF_2011-R20 _4_19_Wojtysiak-J_Davida.pdf.