Choć terminu „pseudofilozofia” nieczęsto używa się w literaturze, to sam stojący za nim zarzut – mianowicie zarzut o „niebycie prawdziwym filozofem” – jest zjawiskiem wartym uwagi. W niniejszym artykule rekapituluję i analizuję trzy współczesne koncepcje kryteriów pseudofilozoficzności (Reschera, Merrilla oraz Mobergera). Zauważam, że posiadają one wspólną strukturę, a przez to borykają się z podobnymi problemami, opisanymi przeze mnie w dalszym ciągu (problemem „złej filozofii” oraz nieinformatywności). Następnie przedstawiam własną propozycję wyjścia z impasu rozważań nad pseudofilozofią – jest nią odejście od klasycznych rozważań nad istotą filozofii, a skupienie się raczej na oczekiwaniach wobec społecznej roli filozofa. Twierdzę, że ujęcie zagadnienia pseudofilozoficzności w kategoriach pojęcia (pseudo)eksperckości pozwala wyeksplikować takie założenia zarzutu o pseudofilozoficzność, które pozostawały niewidoczne na gruncie dotychczasowych koncepcji.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Filozoficzne · ISSN 0035-7685 | eISSN 2450-002X
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)