Czyny contra sextum z osobami małoletnimi stanowią jedne z najcięższych przestępstw kościelnych. Z tej racji zawsze stanowiły materię prawa kościelnego i były w różny sposób karane. W artykule omówiono wybrane aspekty wykorzystywania seksualnego małoletnich w obowiązującym prawie kanonicznym, zwłaszcza w świetle zreformowanej przez papieża Franciszka Księgi VI Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. Przedstawiono, czym jest wykorzystywanie seksualne w ujęciu prawa kanonicznego oraz omówiono podmiot czynny (sprawcę) i podmiot bierny (ofiarę) czynu przestępnego, a także problematykę pornografii dziecięcej. W artykule nakreślono charakterystykę odpowiedzialności kanonicznej oraz karnej duchownych. Analiza literatury jednoznacznie wskazuje, że kara, którą ponosi duchowny w porządku kanonicznym, nie zwalnia ani nie zastępuje kary wymierzonej w karnym systemie prawa państwowego, stąd duchowny podlega niejako podwójnej odpowiedzialności. Pierwszej w ramach prawa kanonicznego oraz drugiej w ramach prawa państwowego.
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Kościół i Prawo · ISSN 0208-7928 · e-ISSN 2544-5804 · DOI: 10.18290/kip
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)