Artykuł dotyczy kategorii odpowiedzialności za słowa, która eksplikowana jest zarówno jako składnik świadomości moralnej użytkowników języka, jak również jako społecznie pożądana postawa sprzyjająca budowaniu wspólnoty komunikacyjnej. Kategorię tę poddaje się analizie w relacji do uregulowań prawnych, przede wszystkim jednak w odniesieniu do ustaleń teoretycznych z obszaru etyki komunikacji. Autor, posługując się aparatem pojęciowym tej teorii, rozpoznaje sposób, w jaki odpowiedzialność za słowa może być kształtowana w edukacji aksjologicznej. Jest on określany poprzez odwołanie do prymatu szacunku wobec wartości ludzkiej godności, wolności oraz prawdy rozumianej jako przeciwieństwo kłamstwa. Autor dochodzi do wniosku, że kształtowanie postawy odpowiedzialności za słowa winno obejmować przekaz wiedzy dotyczącej tych wartości i zakładać ich „przeżycie” w relacji do przykładów negatywnych użyć języka, które przeczą odpowiedzialnemu posługiwaniu się nim. W związku z tym w publikacji przedstawia się ogólne kryteria etycznej waloryzacji faktów komunikacyjnych i wskazuje na to, jak winny być one wykorzystane z pożytkiem dla kształtowania postawy odpowiadania wolą na wspomniane wartości.
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Kościół i Prawo · ISSN 0208-7928 · e-ISSN 2544-5804 · DOI: 10.18290/kip
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)