W określonych kategoriach czynów zabronionych, dla ich prawidłowego ustalenia i osądzenia konieczne jest powołanie przez organ procesowy prowadzący postępowania karne dowodu z opinii biegłego. Duchowny mając wiadomości specjalne wynikające ze znajomości swojej religii, przedmiotów oraz miejsc czci i kultu, może w sposób istotny wesprzeć organ procesowy w stwierdzeniu okoliczności faktycznych mających znaczenie dla rozstrzygnięcia takiej sprawy. Jego procesową rolą jest jednak wyłącznie podzielenie się wiedzą specjalną z organem procesowym i innymi uczestnikami procesu karnego (przede wszystkim stronami procesowymi). W polskim procesie karnym biegłym może być każda osoba (nie wyłączając duchownych), o której wiadomo, że posiada odpowiednią wiedzę w danej dziedzinie. Przedmiotem analizy jest udział duchownego w roli biegłego w polskim procesie karnym, kwestia jego powołania do tej roli procesowej, wymogów odnośnie do przedmiotu i zakresu sporządzenia przez niego opinii oraz jej aposterioryczna ocena jako dowodu pochodzącego z osobowego źródła dowodowego.
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Kościół i Prawo · ISSN 0208-7928 · e-ISSN 2544-5804 · DOI: 10.18290/kip
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)