Data publikacji : 2024-11-25

Stylus Romanae Curiae w historycznym i pozytywnym prawie kanonicznym

Abstrakt

Stylus Romanae Curiae, jako ważny element wpływający, kierujący i uzupełniający stosowanie zasad prawa kanonicznego w praktyce, pierwotnie rozwinął się ze zbiorów formularzy i zasad Urzędu Apostolskiego. Papieże początkowo chcieli, aby centralne organy administracyjne i sądownicze, zaprojektowane w sposób centralistyczny i ustanowione przez nich, nie tylko sprawowały kontrolę nad stosowaniem uniwersalnych zasad, ale także je uzupełniały i działały jako przewodnik po jurysprudencji. W ten sposób Stylus Romanae Curiae zaczął wpływać nie tylko na dalszy rozwój nauki prawa kanonicznego, ale także na praktykę prawną, co miało miejsce głównie podczas usuwania luk w prawie, jak też interpretowania i rozstrzygania powtarzających się spraw administracyjnych lub precedensów sądowych. Jednak uznanie wartości źródła prawa przez kilku kanonistów sprawiło, że z czasem stał się on niepożądanym elementem, który papiestwu udało się wyeliminować dopiero na początku XX w. Głównym celem opracowania jest wskazanie na definicję pojęciową i praktyczne funkcjonowanie Stylus Romanae Curiae na przestrzeni dziejów oraz stopniowe osłabianie jego pozycji w skodyfikowanym prawie Kościoła katolickiego, czego ukoronowaniem było prawo stanowione.

Słowa kluczowe:

papiestwo, Kuria Rzymska, zbiory formularzy, reguły Urzędu Apostolskiego, centralizm, nauka prawa kanonicznego, historyczne prawo kanoniczne, pozytywne prawo kanoniczne



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf (English)

Zasady cytowania

Vladár, V. (2024). Stylus Romanae Curiae w historycznym i pozytywnym prawie kanonicznym. Kościół I Prawo, 13(2), 277–293. https://doi.org/10.18290/kip2024.32

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Kościół i Prawo · ISSN 0208-7928 · e-ISSN 2544-5804 · DOI: 10.18290/kip

© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)