Prawidłowe działanie wymiaru sprawiedliwości wymaga współdziałania społeczeństwa, które jest współodpowiedzialne za bezpieczeństwo państwa. Doskonałym wyrazem tego jest obowiązek zawiadomienia o popełnionym przestępstwie, który spoczywa na każdym, kto ma wiarygodną wiadomość o czynie zabronionym. Wyróżniamy obowiązek społeczny, prawny oraz karalne niezawiadomienie o przestępstwie. Rozważania podjęte mają na celu udzielenie odpowiedzi na pytanie: w jakich sytuacjach duchowny związany jest powyższymi obowiązkami, a kiedy może się od nich uchylić? Jak też, jakie konsekwencje powoduje naruszenie tych obowiązków w odniesieniu do tajemnicy spowiedzi, którą duchowny jest związany. Spowiedź to nie jedyna forma kontaktu wiernego z duchownym, ale tylko ta korzysta z ochrony, pytanie zatem, czy rozmowa duszpasterska, przewodnictwo duchowne mogą korzystać z ochrony związanej z tajemnicą zawodową. Udzielenie odpowiedzi na te pytania ma kluczowe znaczenie z perspektywy wiernego, który powierza swoje tajemnice duchownemu sądząc, że zawsze będą one chronione.
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Kościół i Prawo · ISSN 0208-7928 · e-ISSN 2544-5804 · DOI: 10.18290/kip
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)