Data publikacji : 2024-06-26

Konieczność promulgacji aktów nielegislacyjnych w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku

Abstrakt

W zaprezentowanym opracowaniu Autor podjął namysł nad kwestią ratio legis konieczności promulgacji niektórych aktów nielegislacyjnych w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r., jakimi są ogólne dekrety wykonawcze (kan. 31 § 2) oraz interpretacja autentyczna przedłożona w postaci ustawy (kan. 16 § 2). Badając opinie kanonistów wykazał, iż tym powodem jest publiczny charakter aktu, w sensie przeznaczenia dla ogółu. W jego opinii występowanie w kanonicznym porządku prawnym takich rozwiązań domaga się zrewidowania definicji promulgacji, która jego zdaniem, została zdeterminowana zasadą określoną w prawie dekretałowym „leges instituuntur, cum promulgantur” (X.1.3.4) oraz nawiązującymi do niej rozważaniami kanonistów przedkodeksowych. Za adekwatną do rozwiązań systemowych uznał definicję promulgacji wypracowaną przez Javera Otaduya: „promulgacja jest aktem władzy kompetentnej, na mocy którego czyni on publicznym tekst prawny adresowany do pewnej wspólnoty”.

Słowa kluczowe:

promulgacja, akt nielegislacyjny, ogólne dekrety wykonawcze, interpretacja autentyczna przedłożona w formie ustawy



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf (English)

Zasady cytowania

Dzierżon, G. (2024). Konieczność promulgacji aktów nielegislacyjnych w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku. Kościół I Prawo, 13(1), 9–18. https://doi.org/10.18290/kip2024.1

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Kościół i Prawo · ISSN 0208-7928 · e-ISSN 2544-5804 · DOI: 10.18290/kip

© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)