Data publikacji : 2024-11-25

Serce Jezusa i „serdeczne afekty” w poezji religijnej polskiego baroku

Abstrakt

W artykule przedstawione zostały sceny przebicia Boku i Serca Pana Jezusa, pochodzące z poematów pasyjnych Wacława Potockiego i Wespazjana Kochowskiego oraz poetyckie wizje więzi Serca Bożego z sercem człowieka ukazane w żywotach wybranych świętych pochodzących z rękopiśmiennego cyklu hagiograficznego pt. Nowe niebo duchowne (1692). Autorka zauważa, że o ile w II połowie XVII w. oddziaływanie samego nabożeństwa do Najświętszego Serca na wyobraźnię poetycką polskich twórców jest jeszcze słabo widoczne, o tyle bardzo interesujące owoce literackie wydaje połączenie inspiracji kultem przebitego Serca Zbawiciela z pobożnością kordialną – nurtem pobożności o wyraźnych rysach ascetyczno-mistycznych, osadzonym w teologii chrystologicznej i ukierunkowanym na pobudzanie wiernych do zgłębiania tajemnic miłości Zbawiciela ku człowiekowi.

Słowa kluczowe:

Polska poezja religijna XVII w., barokowa hagiografia, pobożność kordialna, Nowe niebo duchowne, Serce Jezusa



Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Zasady cytowania

Czechowicz, A. (2024). Serce Jezusa i „serdeczne afekty” w poezji religijnej polskiego baroku. Kościół I Prawo, 13(2), 205–225. https://doi.org/10.18290/kip2024.28

Wskaźniki altmetryczne


Cited by / Share


Kościół i Prawo · ISSN 0208-7928 · e-ISSN 2544-5804 · DOI: 10.18290/kip

© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)