Dowodzenie podstępnego wprowadzenia w błąd w wybranych aktach Sądu Metropolitalnego w Lublinie

Przemysław Lemieszek

doi:10.18290/rnp23332.6

Data publikacji : 2023-11-20

Tom 33 Nr 2 (2023)

Dowodzenie podstępnego wprowadzenia w błąd w wybranych aktach Sądu Metropolitalnego w Lublinie

Przemysław Lemieszek

https://orcid.org/0009-0001-4747-2588

DOI: https://doi.org/10.18290/rnp23332.6

Abstrakt

W pierwszej połowie XX w. sformułowano postulat dodania nowego tytułu nieważności małżeństwa, w którym zwrócono uwagę na podstępne działanie, czego skutkiem był powstały u ofiary błąd odnośnie do istotnego przymiotu kontrahenta. Przyczyniła się do tego jurysprudencja sądów kościelnych, a szczególnie Trybunału Roty Rzymskiej. Dostrzegając potrzebę dostosowania norm prawa kanonicznego, zgodnie ze wskazaniami Soboru Watykańskiego II, dodano także do Kodeksu z 1983 r. nowy kanon – 1098. Na podstawie kan. 1098 w trakcie procesu o stwierdzenie nieważności małżeństwa należy udowodnić elementy przepisu podstępnego wprowadzenia w błąd. W artykule skupiono uwagę na przedmiocie podstępu, którym jest ciąża, na postawie jurysprudencji Sądu Metropolitalnego w Lublinie. Podstęp, dokonany zwykle przez kobietę, może dotyczyć podstępnego wprowadzenia w błąd odnośnie do faktu bycia w ciąży lub ojcostwa dziecka.

Słowa kluczowe:

nieważność małżeństwa, ofiara, sprawca, podstęp, dowodzenie, ciąża

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Dappa Rafał, Dowód z dokumentów prywatnych w procesie o stwierdzenie nieważności małżeństwa, „Ius Matrimoniale” 32 (2021), nr 2, s. 131-143.

Góralski Wojciech, Deceptio dolosa (kan. 1098 KPK) w wyroku Roty Rzymskiej c. Erlebach z 4 października 2012 r., „Ius Matrimoniale” (2014), nr 3, s. 91-105.

Góralski Wojciech, Dowodzenie deceptio dolosa, [w:] W. Góralski, G. Dzierżon, Nieważność małżeństwa zawartego pod wpływem podstępu, Warszawa: Wydawnictwo UKSW 2004, s. 245-284.

Góralski Wojciech, Kanoniczne prawo małżeńskie, Warszawa: Polskie Wydawnictwo Prawnicze IURIS 2000.

Góralski Wojciech, Dzierżon Ginter, Niezdolność konsensualna do zawarcia małżeństwa kanonicznego (kan. 1095, nn 1-3 KPK), Warszawa: Wydawnictwo UKSW 2001.

Góralski Wojciech, Podstępne wprowadzenie w błąd (kan. 1098 KPK) w opublikowanych orzeczeniach Roty Rzymskiej z lat 2010-2012, „Ius Matrimoniale” (2012), nr 2, s. 95-131.

Leszczyński Grzegorz, Oświadczenia stron jako środek dowodowy w procesie o stwierdzenie nieważności małżeństwa, „Prawo Kanoniczne” (2000), nr 1-2, s. 107-121.

Majer Piotr, Niestawiennictwo strony pozwanej w procesie o stwierdzenie nieważności małżeństwa, „Ius Matrimoniale” 13 (2002), nr 7, s. 167-190.

Pawluk Tadeusz, Prawo Kanoniczne według Kodeksu Jana Pawła II. Dobra doczesne Kościoła. Sankcje w Kościele. Procesy, t. 4, Olsztyn: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne 2016.

Rola Marian, Podstępne wprowadzenie w błąd jako przyczyna nieważności małżeństwa w aktualnej praktyce sądowej, „Prawo Kanoniczne” 29 (1986), nr 1-2, s. 203-216.

Rozkrut Tomasz, Walor opinii biegłego w kanonicznym procesie małżeńskim, Tarnów: „Biblos” 2002.