Jedną z form dobrowolnej niezdolności do zawarcia małżeństwa jest poważny brak rozeznania oceniającego co do istotnych praw i obowiązków małżeńskich wzajemnie przekazywanych i akceptowanych (kan. 1095, nr 2 KPK). Sprawy nullitatis matrimonii rozpoznawane w tym zakresie w Trybunale Roty Rzymskiej od samego początku, tj. od wejścia w życie obowiązującego KPK, stanowią znaczny odsetek ogólnej liczby spraw. Dość powiedzieć, że w 2014 r. na 266 wydanych orzeczeń aż 109 zapadło z tytułu gravis defectus discretionis iudicii (wyłącznie lub z innym tytułem/tytułami nieważności), opublikowano tylko 11 z nich, z czego 6 było pozytywnych, tj. stwierdzających nieważność małżeństwa. Te ostatnie są zatem przedmiotem niniejszego opracowania: c. Heedia Estaban (27.02.2014), ok. Graulich (10.04.2014), ok. Pinto (13.05. 2014), c. Ferreira Pena (27.05.2014), c. Caberletti (31.07.2014), c. Arellano Cedillo (14.11.2014). Główną przyczyną poważnego braku rozeznania oceniającego była niedojrzałość psychoafektywna.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Nauk Prawnych · ISSN 1507-7896 | eISSN 2544-5227 | DOI: 10.18290/rnp
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)