Analizując historyczne debaty dotyczące charakteru władzy sprawowanej przez wszystkich przełożonych w instytutach zakonnych, opisanej w kan. 596 § 1, niniejszy artykuł, stanowiący kontynuację pierwszego, bada współczesne debaty po Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku na temat natury tej władzy oraz kwestii świeckich przełożonych zakonnych w kleryckich instytutach na prawie papieskim i sposobu, w jaki sprawują oni swoje kompetencje. Artykuł rozpoczyna się analizą rozwoju życia zakonnego i zarządzania kleryckimi instytutami zakonnymi na prawie papieskim po Soborze Watykańskim II, gdzie członkami są również zakonnicy. Przedstawia nowe zmiany wprowadzone przez dekret Instituta clericalia oraz znaczące reformy wprowadzone przez papieża Franciszka, polegające na derogacji przepisów kan. 588 § 2 Kodeksu z 1983 roku, co otworzyło możliwość wybierania i mianowania braci zakonnych na przełożonych we wszystkich szczeblach zarządzania tymi instytutami. Artykuł kończy się krytyczną analizą charakteru władzy przysługującej tym braciom zakonnym, którzy zostali wyniesieni do urzędu przełożonych w tych instytutach, oraz pojawiających się kwestii natury prawnej dotyczących ich aktów administracyjnych i zakresu władzy, w ramach której podejmują oni decyzje o charakterze administracyjnym.
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Roczniki Nauk Prawnych · ISSN 1507-7896 | eISSN 2544-5227 | DOI: 10.18290/rnp
© Towarzystwo Naukowe KUL & Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Artykuły w czasopiśmie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe (CC BY-NC-ND 4.0)